‘Stepping aside in favour of your PhD candidate is also good leadership’

Een mooi interview, en een mooi voorbeeld van hoe het ook kan. Promovendi de ruimte geven om zich naast onderzoek te ontwikkelen kan juist ook extra energie geven, en zorgt ervoor dat de volledige afhankelijkheid van de (co-)promotor deels wordt weggenomen.

Deze quote trok mijn aandacht: 'When there’s a delay, this is almost always because people do not spend enough time with their supervisor.' Niet genoeg interactie met begeleiders is inderdaad een groot probleem, en ik kan me ook vinden in de link die met vertraging in het traject wordt gelegd. Ik vraag me wel af hoe we dit kunnen oplossen. In het ideale scenario zou elke promotor na het lezen van dit interview meteen meer tijd in begeleiding steken en is het probleem opgelost. Ik weet alleen niet hoe realistisch dit is.

Er zal dus denk ik ook wat moeten veranderen in onze kijk op begeleiding en wie precies de verantwoordelijkheid draagt voor het promotietraject op tijd afronden. Wat mij betreft is dat een gezamenlijke verantwoordelijkheid. In de praktijk is het nu alleen de promovendus die de consequenties ondervindt van te laat afronden. Zouden we het financiële risico voor te laat afronden niet moeten verplaatsen naar de universiteit/onderzoeksgroep? Zouden we een maximum moeten instellen op het aantal promovendi dat door 1 promotor mag worden begeleid?

Niet genoeg interactie is het probleem, wat is de oplossing? Ik weet het niet.

Wat een mooie vragen stel je Max! Ik heb ook zeker de antwoorden niet, maar het zijn interessante denkrichtingen.