Een wetenschapper kan op veel gebieden succesvol zijn, maar niet alle activiteiten en prestaties worden op dezelfde manier erkend en gewaardeerd. De loopbaantrajecten van wetenschappers worden al lange tijd gedomineerd door onderzoekprestaties, in het bijzonder kwantitatieve metingen zoals onderzoeksoutput, citaties en verworven onderzoeksubsidies. Dit heeft geleid tot onderwaardering van andere belangrijke kerngebieden die deel uitmaken van de kerntaken van kennisinstellingen en tot verhoogde werkdruk en concurrentie tussen wetenschappers.